29. Zagadki

- Zostaw mnie! - błagała. 
 - Droga Ginny, nie bój się. Nie skrzywdzę cię. - powiedziałem i lekko pogłaskałem ją po włosach. 
  Nie mogła nic zrobić. Była przywiązana do łóżka. Była moją niewolnicą. Jej twarz wyrażała skrajne emocje. Próbowała wezwać pomoc. Niestety jej zdolności telepatyczne były zerowe. Poza tym rzadko kto potrafił odnaleźć moją kryjówkę. Ginny płakała gdy nie patrzyłem na nią. Myślała, że nie zauważę. Była taka bezradna. Aż żal było patrzeć. Miała bardzo jędrne ciało. Jednak jej największą ozdobą były jej włosy. Dodawały jej wdzięku i elegancji. 
- Czego ode mnie chcesz? - zawołała panna Weasley. 
  Przymilnie się do niej uśmiechnąłem. 
- Chciałabym z tobą porozmawiać. Dowiedzieć się czegoś o tobie. - odparłem. 
- Nie mam zamiaru z tobą rozmawiać. Nawet nie wiem jak wyglądasz. 
- I o to właśnie chodzi królewno. - powiedziałem. 
- Dlaczego akurat ja? 
- Ty jesteś wyjątkowa. - wyszeptałem i lekko pocałowałem ją w czoło, a później w usta. 
  Powoli starałem się zgłębić w pocałunek. Ginny była nieugięta i ugryzła mnie w język. Nie powiem dziewczyna ma charakterek ale bowiem nie wie z kim zadarła. Mocno złapałem ją za włos i pociągnąłem. Panna Weasley zwijała się z bólu. Była tak uparta, że nawet nie zapiszczała. Nawet Luna jęczy gdy próbuje się na niej w jakiś sposób wyżyć. 
- Moi przyjaciele mnie znajdą i cię zabiją. - powiedziała Ginny. 
- Prędzej to ja, zabiję ciebie. Nie martw się. Zjawią się tu ale wtedy ty będziesz już trupem. 
  Wyciągnąłem różdżkę i zacząłem swój rytuał. Nie chciałem jej zabijać. Kilka blizn jej nie zaszkodzi. 
- Mortem Cicatricem. - powtarzałem. 
  Każdy mój gest musi być wykonany perfekcyjny. 
  Na twarzy Ginny zaczęły pojawiać się czerwone bąble, które zaczęły przeraźliwie ją piec. Teraz już nie powstrzymywała się od przekleństw i krzyków. 
- To boli! - wołała dziewczyna. - Zostaw mnie, błagam cię, zrób coś! To piecze, przestań!
  Po trzech minutach bąble przeistoczyły się w widoczne blizny na policzkach, czole, nosie i pod oczami. Blizny już nigdy nie znikną. Pozostaną z nią na zawsze. Aż do śmierci. 
- Co się stało? - zapytała Ginny. 
  Ból zniknął. Jej wygląd już nigdy nie ulegnie zmianie. 
- Spójrz na siebie. - powiedziałem i podałem rudej lustro. 
  Dziewczyna zaniemówiła. Po jej policzkach spłynęło kilka pojedynczych łez. Myślałem, że całkowicie się rozpłacze lecz stało się inaczej. 
- Wyglądam przerażająco. - powiedziała Ginny. 
- Jesteś taka jak ja. - odparłem. 
- Nie, może i wyglądam jak ty ale moje serce wciąż jest pełne miłości i nadziei, a twoje zawsze będzie pozbawione wszelkich uczuć. 
  Nic mnie nie obchodziło jej zdanie. Lecz to co zrobiłem później miało na to wielki wpływ. Złapałem ją za włosy, wyciągnąłem różdżkę, wyczarowałem nożyczki i zacząłem ścinać jej piękne rude włosy. 
- Zostaw je! -zawołała wzburzona Ginny. 
 Lecz ja nie reagowałem. 
- Nikt nigdy cię nie pokocha. - odparłem. 
- Jak ty niewiele wiesz o miłości… - prychnęła panna Weasley. 

***

   Po kolejnej upojnej nocy spędzonej z Malfoy’em, Hermiona musiała podjąć ważną decyzję. Musiała uwzględnić wszystkie za i przeciw. Draco był bardzo przystojnym, i inteligentnym mężczyzną. Był czystej krwi co komplikowało całą ich znajomość. Miał bardzo dużo pieniędzy. To było już druga rzecz, która przeszkadzała Granger. Miał na nad nią wielką władzą. Umiał doprowadzać ją do szewskiej pasji. Tylko on potrafił tak dobrze całować. Miał bogate życie seksualne. To najbardziej przerażało Granger. Obawiała się, że nie spełni jego oczekiwań. Ron często kochał się z nią wbrew jej woli.  Wmawiał jej, że jest beznadziejna i powinna bardziej się postarać.
   Draco co jakiś czas spoglądał na szatynkę. Była taka delikatna. Nie zamierzał jej krzywdzić. Chciał tylko… No właśnie czego on od niej chciał ale tak naprawdę? Zadawał sobie to pytanie kilkakrotnie lecz nie znalazł na nie odpowiedzi. W podświadomości wiedział co powinien zrobić. Jak na prawdziwego mężczyznę powinien się jej oświadczyć. Bez niej nie potrafił normalnie funkcjonować. Powoli tracił swoją wolność i beztroskę. Potrzebował stabilizacji. Była jedyną kobietą przy której zaczął myśleć o małżeństwie.
- Granger…
- Malfoy…
  Zachowywali się tak jakby czytali w swoich myślach.
- Ty pierwsza. - odparł Draco i lekko pogłaskał ją po włosach.
- Nie, ty. - powiedziała szybko szatynka. - Nalegam.
- Co z nami będzie? - zapytał blondyn.
- W jakim sensie? - odparła Hermiona.
- Chyba powinniśmy sobie coś wyjaśnić. Wiem, że wałkuję ten temat bardzo długo ale do cholery Granger…
   Zdenerwowany Draco nie mógł znieść braku zainteresowania ze strony Granger.
- Czego ty od mnie chcesz?! - wrzasnęła Hermiona. - Sypiamy ze sobą i to tyle, rozumiesz! Nic więcej!
- Aha. - oznajmił blondyn i zaczął się ubierać.
- Draco, poczekaj… - odezwała się w końcu szatynka.
- Po co? Nie mam po co tu zostawać.
  Hermiona miała na sobie majtki i koszulkę należącą do Draco.
- Mam na sobie twoją podkoszulkę. - odparła szatynka.
  Mężczyzna sięgnął po koszulkę, a w odwecie Granger złapała go mocno za rękę i przyciągnęła do siebie.
- Czemu wciąż mieszasz mi w głowie? - zapytał mocno wkurzony blondyn. - Najpierw ten list w którym opisałaś podobno swoje prawdziwe uczucia do mnie, a później się ich wyparłaś. Teraz ze mną sypiasz ale nic do mnie nie czujesz prawda? O co w tym wszystkim chodzi? Ojciec miał rację. Choćby nie wiem co się działo, Draco nie zakochuj się. Tak mi powtarzał, no a ja głupi go nie posłuchałem.
- Zaraz, co ty powiedziałeś? - zapytała Hermiona. - Kochasz mnie?
   Draco nie zdążył potwierdzić swoich słów bo do mieszkania wszedł zmartwiony Blaise. Nawet nie zapukał dlatego Hermiona musiała skryć się za plecami Draco. Była prawie naga.
- Ups, przeszkodziłem? - zapytał zawstydzony Blaise.
- No trochę. - warknął Draco. - Właśnie miałem…
  Hermiona lekko szturchnęła blondyna w żebro aby się zachowywał.
- Blaise, co cię do nas sprowadza? - zapytała szatynka.
- Czy przypadkiem nie ma u was Ginny? - zapytał Zabini.
- Z tego co wiem no teraz mieszka u ciebie. - odparł Malfoy.
- Właśnie chodzi o to, że nie wróciła na noc do domu. - wyjaśnił Blaise.
- To do niej niepodobne. - odparła Hermiona.
- Może zabawia się z jakimś… - zaczął Draco ale Granger mocno uderzyła go w głowę aby powstrzymać go od zbyt intensywnego myślenia.
- Bardzo się o nią martwię. - wyznał Zabini. - Ale jeśli coś jej się stało?
- Musimy popytać czy ktoś jej nie wiedział. Tak sobie myślę czy ten Pan L czasem nie ma z tym nic wspólnego… -  zastanawiał się Draco.
- Oj nie strasz go, Malfoy! - zawołała szatynka widząc przerażoną minę Blaise’a.
  Hermiona postanowiła się ubrać i przypomnieć sobie kiedy ostatnio widziała Ginny. Obawiała się, że Draco może mieć rację. Nie chciała straszyć Zabiniego dlatego na poczekaniu wymyśliła plan działania.
- Może się pokłóciliście albo coś, Blaise? - zapytała  Granger.
- Nie, nic z tych rzeczy. - powiedział Blaise. - Jeśli coś jej się stało…
- Może u Pottera się zatrzymała? - podsunął blondyn.
- Co ty sugerujesz, Draco? - zapytała Hermiona. - W razie czego sprawdźmy.
   Kilka minut później Hermiona wysłała do Harry’ego sowę z krótką wiadomością.

  Harry, 
 Mam do ciebie dość nietypowe pytanie. Czy widziałeś się ostatnio z Ginny? To pilne. Blaise się bardzo niepokoi. Nie wróciła na noc. Martwimy się. Odpisz jak najszybciej. 
Hermiona

   Po przeczytaniu listu Harry natychmiast opuścił Hogwart i teleportował się pod dom Hermiony. Nie interesowały go szkolne sprawy. Ważna była Ginny. Tylko to się liczyło. Zastanowiła go koperta, która leżała na wycieraczce przed domem Granger. Nie wiedział co ma o tym myśleć.
- Harry, co tu robisz? - zapytała Granger.
- Ginny to też moja przyjaciółka. - powiedział Harry. - Chcę wam pomóc ją znaleźć. Po za tym wyjaśnij mi co to jest.
  Mężczyzna wskazał na kopertę, którą trzymał w rękach.
- Koperta… - odparła szatynka nie wiedząc o co chodzi Potterowi. - Skończyłeś Hogwart, a nie wiesz co to jest?
- Ta koperta jest zaadresowana do ciebie. Leżała na wycieraczce. - wyjaśniła Potter.
  Granger spojrzała na kopertę. Przynajmniej z tego co się orientowała nie posiadała żadnych wielbicieli. Powoli otworzyła kopertę. W środku znajdował się krótki list.

Wasza przyjaciółka jest teraz w moich rękach. Mam dla was trzy zagadki które musicie rozwiązać aby ją odnaleźć. Czas leci. Tylko od was zależy w jakim stanie ją zobaczycie. Jeśli w ogóle. 

Gdy stoisz na łące to czy myślisz, że otacza cię cisza? Wsłuchaj się w naturę, a zobaczysz, że dookoła jest pełno życia…*

Zdenerwowana Hermiona od razu pobiegła do chłopaków.
- Chłopaki…
- Coś się stało, Granger? - zapytał Draco.
- Ginny…

* - znalazłam w internecie, nie było autora podpisanego

Pamiętacie? To było piękne. 

***

Hej wam. No i jest rozdział. Rozdział jest trochę krótszy ale tak miało być. Muszę was trochę wprowadzić no nie chcę aby wszystko się wyjaśniło tak od razy. Rozdział taki sobie. Choć w sumie może być ;) 

Dziękuję wam że komentujecie, wiem że się czasem nie to naprawdę pomaga ;)

http://ask.fm/MiaVlad - pytajcie

Zapraszam do czytania i komentowania. 

Przepraszam za błędy. 

Mia