24. Ślub

  Następnego dnia Hermiona obudziła się ostrym bólem głowy. Spała na jednym łóżku wraz z Ginny, Luną i Narcyzą. Były w ubraniach z poprzedniego wieczoru. Ledwo co pamiętały.
- Ale zabalowałyśmy… - westchnęła Narcyza. - O cholera, ja dzisiaj biorę ślub!
  Hermiona miała takiego kaca, że nawet szelest potrafił ją wyprowadzić z równowagi. Ginny promieniała. Szatynka cieszyła się ze szczęścia przyjaciółki. Wszystkie cztery były bardzo skołowane. Jednak żadna nie dorównywała Lunie. Najwięcej wypiła i pierwsza zaczęła wygadywać niestworzone rzeczy. Granger przypomniała sobie, że w torbie miała schowany eliksir na kaca. Od razu poczuła się lepiej. Dzisiejszego dnia najważniejsza była panna młoda.
- To chyba błąd. - odparła nagle Narcyza.
  Ginny, która układała włosy pannie młodej dobrotliwie uśmiechnęła się do niej i przytuliła do siebie.
- Głupoty gadasz. Kochasz go?
  Kobieta pokiwała na potwierdzenie.
- Jest dobry w łóżku?
- Gin! - zawołała Hermiona i się roześmiała.
- No co, to ważne. No więc tak czy nie?
- Tak, jest wspaniały. - powiedziała Narcyza.
- No to najważniejsze. - odparła Ginny.
   Hermiona zaczęła się śmiać, a wraz z nią Luna i Ginny. Draco i Blaise i Peter dopiero kilka godzin wrócili z wieczoru panieńskiego. Nie wyglądali najlepiej.
- Ktoś tu sobie popił. - oświadczyła szatynka.
- Nie tak głośno, Granger. Głowa mi pęka.
  Blaise podszedł do Ginny i namiętnie pocałował ją w usta. Dziewczyna czuła się spełniona. Czasem jedna noc może zmienić wszystko. Granger podała Peterowi i Malfoy’owi eliksir na kaca.
- To dla was. Ogarnijcie się, chłopcy.
   Blondyn nie mógł od niej oderwać wzroku. Była nieumalowana, jej włosy były w kompletnym nieładzie, miała na sobie stary powycierany dres, który jeszcze bardziej dodawał jej uroku.
- Ekhm, Draco. - powiedział Peter. - Musimy się zacząć szykować.
 

***

   Ginny upięła włosy Narcyzy w kok. Jej biała sukienka bardzo dobrze komponowała się z mlecznym kolorem jej skóry. Trzy druhny czyli Hermiona, Luna i Ginny wyszykowały się w bardzo ekspresowym tempie. Granger czuła się trochę osamotniona lecz postanowiła tego nie okazywać.
  Peter wyglądał na porządnego gościa. Hermiona wciąż wierzyła w miłość ale z każdym dniem coraz mniej. W kościele usiadła obok Draco. Byłą bardzo zdziwiona, że przyszedł sam.
- A ty sam? - zapytała Hermiona.  
  Blondyn lekko się do niej uśmiechnął i złapał za rękę.
- Teraz z tobą. - oznajmił Malfoy.
  Mimo wszystko ufała mu bardziej niż własnemu mężowi. Jej uczucia w stosunku Draco były mieszane. Raz miała ochotę się na niego rzucić, a raz go zabić. Ich “przyjaźń” jeśli tak to można nazwać była jak huśtawka. Nawet jakby chciała stworzyć z Draco normalny związek nie potrafiłaby. To nie mogłoby się udać. Poza tym nie byłą gotowa na tak duży krok. Zresztą Malfoy wciąż chciał się bawić. Nie interesowały go stałe związki. Podczas ceremonii Draco co jakiś czas spoglądał w stronę Hermiony.
- Ogłaszam was mężem i żoną! - zawołał pastor.
  Hermiona i Draco nie zwracali na to uwagi. Wciąż patrzyli sobie w oczy.
- Granger, bo ja chciałem…
  Granger nie bardzo wiedziała co Malfoy chce jej powiedzieć. Jako druhna była odpowiedzialna za kwiaty i prezenty. Nie mogła pozwolić sobie na chwilę zapomnienia. Wesele odbywało się w Malfoy Manor. Narcyza zaprosiła zarówno arystokratów jak i mugoli. Nie do wiary jak bardzo się zmieniła. Była przeszczęśliwa. Nie ona jedna. Ginny wciąż przytulała się  do Blaise’a i szeptała mu czułe słówka. Tylko Luna trzymała Harry’ego na dystans, który pojawił się zaraz po ceremonii.
Hermiona wyszła na taras. Każdy kogoś miał, a ona? Była zupełnie sama.
- Granger… - odparł Malfoy, który powoli podszedł do szatynki.
- Ooo, to ty. - odparła szatynka i lekko się uśmiechnęła. - Nie tańczysz?
- Szukałem cię. - wyjaśnił blondyn.
- Coś się stało?
- Nie, tylko chciałem…
- Co takiego?
- Chciałem z tobą zatańczyć. - odparł Draco.
- Na stare lata wymiękasz, Malfoy. - oświadczyła Granger. - Prosisz MNIE do tańca?
 Zrezygnowany Malfoy chciał odejść ale tym razem to szatynka go zatrzymała.
- Tylko żartowałam. Nie za bardzo umiem tańczyć.
  Blondyn zdecydowanie złapał Hermionę w talii i mocno przycisnął do siebie. Kobieta była niepewna. Bycie przy nim tak blisko jest dla niej bardzo niebezpieczne. Malfoy sam nie wiedział co robi. Pragnął tej kobiety i powinien jej za wszelką cenę unikać. Co do niej czuł? Pożądanie, namiętność, miłość? Gdy powoli kołysali się w rytm muzyki ich usta powoli spotkały się w delikatnym pocałunku. Nie mogli nic na to poradzić.
- Draco, my nie powinniśmy. - westchnęła szatynka.
  Blondyn nie zważając na liczne protesty ze strony Hermiony cały czas ją całował. Przez materiał sukienki dotykał jej kształtnych piersi.
- Jesteśmy na tarasie. Wszyscy nas zobaczą! - zawołała Granger.
  Draco się tym wcale nie przejmował. Miał ochotę ściągnąć jej sukienkę.
- Nie będę tutaj uprawiała z tobą seksu! - krzyknęła rozeźlona szatynka.
  Nie przypuszczała, że goście na weselu mogą ją usłyszeć. Nagle zrobiło się bardzo cicho. Hermiona zarumieniła się i próbowała jakoś odkręcić całą sytuację. Draco cały czas się śmiał.
- Granger, ale z ciebie niewyżyta kokietka. - powiedział Draco cały czas się śmiejąc.
- Przestań, to wszystko przez ciebie!
- Przecież ja nic nie zrobiłem, kochanie. - wyszeptał Malfoy.
 W tym momencie na wesele do Malfoy Manor wtargnął Minister Magii Cecylius Russel. Od kilku miesięcy sprawował władzę nad światem magii i czarodziejstwa. Towarzyszyli mu dwaj barczyści i dobrze zbudowani mężczyźni.
- Draco Malfoy? - zapytał niepewnie Cecylius zwracając się do Draco.
- Tak to ja. - oświadczył blondyn. - A o co chodzi?
- Pójdziesz z nami.
  Dwaj mężczyźni złapali Draco za rękę. Blondyn nie mógł się w żaden sposób ruszyć.
- Dlaczego go zabieracie?! - zawołała zdenerwowana Hermiona.
- Jest podejrzany o zabójstwo Ronalda Weasley’a. - wyjaśnił mężczyzna.
- Słucham?!
- Na ciele ofiary znaleziono dna pana Draco Malfoy’a. musimy to sprawdzić.
  Hermiona czuła się zdradzona. Zabił go? Czy to on? Ogarniały go coraz większe wątpliwości.
- Gdzie go zabieracie? - zapytała przerażona kobieta.
- Do Azkabanu. Tam będzie czekał na swój proces.
  Draco wyglądał na przerażonego. Nie zabił Rona. Działał mu na nerwy ale go nie zabił. Widział jak Hermiona to wszystko przeżywa. Wątpi w niego. Czy kiedykolwiek mu zaufa? Azkaban był najgorszą karą dla przestępców. Wytrzymywali tam tylko najsilniejsi.

***

  Przykro mi Draco. 
Przeszkadzasz mi dlatego muszę się ciebie pozbyć. Zaczynasz coś czuć do tej szlamy, a co za tym idzie troszczysz się o nią, całujesz ją, pożądasz. Zgnijesz w Azkabanie. Najbardziej zdenerwowała mnie Ginny. Zakochała się, a co za tym idzie moje zaklęcia już na nią nie działają. Chciałem aby jej śmierć był łagodna i bezbolesna. Niestety nie zasłużyła na taką. Będzie cierpiała. Już niedługo… 
  Braciszku, ty także pożałujesz. Tak długo czekam. Nie zmarnuję swojej szansy. No i wścibska Granger. To ona pierwsza domyśliła się, że pan L to ja. I dlatego zginie ostatnia. Jeszcze trochę. 
- Leo, jesteś tu? - usłyszałem. To była Luna. 
- Tak, o co chodzi? - zapytałem. 
- Zabiłeś Rona? 
- Tak, a co masz z tym problem? 
- Nie. Doskonała robota mój panie. 
  Jeszcze kilka tygodni temu miała uczucia. Teraz jej głos brzmiał ostro i zdecydowanie. Na początku miałem ochotę ją zabić. Teraz widzę jak bardzo się zmieniła. I to na lepsze. 
- Zmieniłaś się, Luno. - odparłem. 
- Nie, to życie mnie zmieniło. 
  W odwecie na te słowa przyciągnąłem ją do siebie i zacząłem zachłannie całować. Nie kochałem jej ani ona nie kochała mnie. To była tylko żądza…

***

BONUS 

Sukienka Narcyzy 

Sukienka dla druhen. W końcu dziewczyny nie mogą wyglądać lepiej od panny młodej :)

Co do rozdziału. Ciężko było go napisać. Ale udało się. jest krótszy i dlatego jestem na siebie zła. Miałam dziwny tydzień i dlatego tak. Nie jestem zadowolona, tylko końcówka mi się jako tako podoba ;) 

Dziękuję za komentowanie i odwiedzanie na jednym i drugim blogu (hogwart-diary.blogspot.com ). Jesteście wspaniali. ;) 

Zapraszam do czytania i komentowania. 

Do następnego. ;) 

Przepraszam za błędy. 

Mia