28. Pułapka

Hermiona jeszcze nigdy nie czuła się tak dobrze. Najbardziej zawstydzał ją fakt, że w pomieszczeniu obok trwała impreza na cześć Draco. Był gościem honorowym, a ona go perfidnie uwiodła. Co jakiś czas spoglądała ze zmieszaniem na blondyna. Malfoy była bardzo zadowolony z siebie. Myślał, że jeśli dostanie to czego chce to zapomni i będzie mógł rozpocząć nowy etap w swoim życiu. Lecz jednego nie wziął pod uwagę. Hermiona stawała się dla niego coraz ważniejsza. Co za tym idzie jego uczucia do niej były coraz silniejsze. Pragnął jej z każdym dniem coraz bardziej. Nie zamierzał się nią z nikim dzielić.
  Ginny wciąż mieszkała z Hermioną. Kilka dni temu Blaise zaproponował pannie Weasley wspólne mieszkanie. Dziewczyna bez wahania się na to zgodziła. Oczywiście jeszcze musiała tą wspaniałą wiadomość obwieścić swojej najlepszej przyjaciółce.
- Herm, muszę coś ci powiedzieć. - powiedziała Ginny.
- Mam dziwny głos. - powiedziała Hermiona - Już się boję co masz mi do powiedzenia.
- Wyprowadzam się. - oznajmiła ruda. - Ja i Blaise postanowiliśmy ze sobą zamieszkać.
- Och, to się bardzo cieszę! - zawołała ucieszona Hermiona.
- Ja już wiem dlaczego ty się tak cieszysz…
- Hm?
- No nie wiesz? Zapewne Draco Malfoy będzie tu częstym gościem.
  Hermiona zaczerwieniła się po same uszy. Czyżby Gin wiedziała o niej i Malfoy’u?
- Ha, wiedziałam! - zawołała Ginny.
- Oj, daj mi spokój…
- Dobry jest w łóżku?
- Gin, to nie tak!
- No tak czy nie?
- Fantastyczny. - odparła Hermiona i rzuciła poduszką w przyjaciółkę.
  Ginny szeroko się uśmiechnęła. W podzięce za okazaną pomoc Ginny przygotowała dla Hermiony prezent.  Własnoręcznie wykonała kolaż przedstawiający ją i Hermionę jako najlepsze przyjaciółki. Miała nadzieję, że się jej spodoba.
- Co chowasz Gin? - zapytała Hermiona.
- Mam coś dla ciebie. - odparła ruda. - Bardzo ci dziękuję, że mi pomogłaś i przygarnęłaś po swój dach. Jesteś moją prawdziwą przyjaciółką.

  Panna Weasley wręczyła zapakowany pomysł. Gdy Granger zobaczyła kolaż to się wzruszyła. Takiego prezentu to się nie spodziewała. 

Jesteś moją najlepszą przyjaciółką

- Dziękuję Gin, nie trzeba było, naprawdę.
  Hermiona mocno uściskała przyjaciółkę. Brać ślub można wiele razy, zmieniać pracę też ale prawdziwą przyjaciółkę ma się tylko jedną.

***

   Tymczasem Harry po burzliwym rozstaniu z Luną postanowił się trochę od stresować. Teleportował się pod pub w którym pracował Blaise.
- Potter, a co ty tutaj robisz? - zapytał zaskoczony Blaise.
- Nalej mi piwa, wódki, whisky… Wszystkiego po trochu. - powiedział Harry.
- Jesteś pewien? W końcu masz obowiązki jako dyrektor…
- Pieprzyć moje obowiązki. Muszę się napić, Zabini.
  Zabini był lekko zaskoczony postawą Harry’ego. Nigdy się tak nie zachowywał.
- Powiesz mi co się stało? - zapytał Blaise.
- Rozstałem się z Luną. - oznajmił Harry. - Czy coś jest ze mną nie tak, Zabini?
- No wiesz…
- Nie kończ, ok.?  Ginny straciłem na własne życzenie…
  Potter dostrzegł zdenerwowane spojrzenie Blaise’a.
- Nie martw się. Nie chcę ci jej odbić. - powiedział Potter. - Luna była inna i dlatego tak mnie zaintrygowała. Niestety nasz związek nie przetrwał próby czasu. Nie mam szczęścia do kobiet.
- Najwyraźniej nie spotkałeś jeszcze tej jednej jedynej.
- Obawiam się, że spotkałem i wszystko spaprałem.
 Blaise nie wiedział czy ma się cieszyć czy płakać. Miał nadzieję, że Potter nie będzie chciał wrócić do Ginny. Nie zniósłby gdyby go zostawiła. Nie mógł pozwolić jej odejść.
  Zabini nie wiedział, że los szykuje dla nich zupełnie inne rozwiązanie…

***

   Tymczasem Draco obawiał się trochę powrotu do pracy. Przypuszczał, że każdy będzie na niego krzywo patrzył. W dodatku miał bardzo duże zaległości. “Żongler” stawał się coraz bardziej popularną gazetą, a co za tym idzie “Prorok Codzienny” tracił swoich stałych czytelników. Malfoy potrzebował sensacji. Pan L. Niestety jego śledztwo utknęło w martwym punkcie. Granger podejrzewała, że to Leo Snape zabił te wszystkie kobiety. Blondyn miał odmienne zdanie na ten temat. Gdyby Leo wrócił do Londynu to Draco byłby pierwszą osobą, która by się o tym dowiedziała. Podstawowe pytanie skoro nie on to kto? Ta sama osoba, która chciała go wrobić w zabójstwo Rona. Ktoś kręci i Draco nie spocznie dopóki się tego nie dowie. W końcu zawsze dostaje tego czego chce.
  No i była jeszcze  Granger. Postanowił ją dziś odwiedzić i na spokojnie z nią porozmawiać. O godzinie dziewiętnastej teleportował się pod dom panny Granger. Zapukał i czekał aż Hermiona mu otworzy drzwi.
  Hermiona była kompletnie zagubiona. Ruda się wyprowadziła, a ona została tu kompletnie sama.
- Malfoy, a co ty tutaj robisz? - zapytała zaskoczona szatynka.
  Miała na sobie piżamę, była rozmazana i w dodatku jej włosy sterczały na wszystkie strony.
- Mogę wejść? - powiedział blondyn i wszedł do środka.
- Po co się pytasz jak i tak robisz to co chcesz. Chcesz się czegoś napić?
- Nie, Granger. Przyszedłem z tobą porozmawiać.
- My nie mamy o czym rozmawiać.
  Hermiona doskonale wiedziała o co chodziło blondynowi. Speszona odwróciła od niego wzrok.
- Granger, spójrz na mnie. Co ty do mnie czujesz?
- Niccc… - wyszeptała Hermiona.
  Draco nawet przez chwilę się nie wahał tylko przyciągnął szatynkę do siebie i mocno pocałował. Nie mógł się powstrzymać. Miał dość kłamst, niedomówień. Chciał stworzyć z nią coś wyjątkowego. Tylko jak miał jej to powiedzieć. Nie wiedział jak zareaguje. Cały czas przed nim uciekała. Ich związek jeśli to tak można nazwać był od początku burzliwy. Złość, nienawiść, niechęć, przyjaźń, pożądanie aż w końcu ...

***

Wszystko pięknie ładnie ale czas ucieka. Ciekawe co zrobi Ginny jak mnie zobaczy?
Przestraszy się?
Ucieknie? 
Myślę, że będzie chciała się jakoś wyrwać. Waleczna z niej kobieta. Dzisiaj się przeprowadziła się do swojego chłopaka. W pracy spędza bardzo dużo czasu. Na moje szczęście dzisiaj akurat Ginny będzie sama wracała do domu. Będzie zupełnie bezbronna. W miarę dobra z niej czarodziejka. Chociaż czasem zachowuje się jak zwykła szlama. 
  Dochodziła dwudziesta trzecia gdy zobaczyłem Ginny wychodzącą z pubu. Wyglądała na zmęczoną. Pora działać. Na głowę założyłem kaptur aby Ginny nie mogła zobaczyć mojej twarzy. Moja twarz szczerze mówiąc nie zachęcała. Blizny, zadrapania i brzydki wyraz twarz… Panna Weasley żwawo szła chodnikiem. Wybrałem takie miejsce aby nikt nas nie widział. Ciemny zaułek. Bez świadków. Tylko ja i ona. Cały czas ją obserwowałem. Zeskoczyłem z murku na którym spokojnie sobie siedziałem i czekałem, aby spojrzeć w jej przerażone oczy. 
- Kim jesteś?! - zawołała przerażona kobieta. 
 - Twoim najgorszym koszmarem, kotku - wyszeptałem. 
  Złapałem ja mocno w talii i zacząłem całować. Wyrywała się, kopała mnie, a nawet próbowała gryźć. Była taka zdenerwowana, że nic jej się nie udawało zrobić. 
- Co ty wyprawiasz?! - wykrzykiwała ruda. 
  Cały czas ją trzymałem. Próbowałam wyciągnąć z ręki różdżkę. Uderzyłem ją w twarz, a następnie wykorzystując lekką dezorientację kobiety wziąłem sobie jej różdżkę. 
- Oddaj mi to! - krzyknęła Ginny. 
- Pójdziesz ze mną. - powiedziałem spokojnie. 
- Nigdzie z robą nie idę!
  No i mnie uderzyła. A ja sobie nie pozwolę aby jakaś kobieta mną pogardzała. Uderzyłem ją jeszcze raz w twarz. Tyle, że tym razem dwa razy mocniej. Następnie kopnąłem ją w najczulsze miejsce jakie kobieta może mieć. Dziewczyna upadła, a ja spokojnie mogłem teleportować ją i siebie do mojej siedziby. Była moja. Już mi nie ucieknie. Myślałem, że stoczę z nią jakiś pojedynek magiczny czy coś. Okazało się, że wystarczyło trochę pięści i brutalności aby ją uspokoić. Kobiety takie są. Potrzebują twardej ręki. Mój ojciec nie radził sobie z kobietami. Moja matka go nie kochała. Wykorzystała go, a on i tak ją cały czas bronił. Dlatego tak bardzo jej nienawidzę. Nie kochała jego, to nie pokochałaby i mnie. 
  Uznałem, że zamknę Ginny w klatce. Nie ucieknie, a ja będę miał ją cały czas na oku. Nie może mi uciec. Muszę z nią zająć. A to wymaga czasu…

***

No i jest. Jak wam się podoba? Rozdział taki średni ale może być. W końcu coś się dzieje. Ginny w opałach., a i jest więcej pana L. Uprzedzam, że będzie go coraz więcej. Szukam adekwatnego zdjęcia aby wam z wizualizować jego postać.  Niestety nie można mieć wszystkiego. Pozostaje opis, ;) Jestem ciekawa jak wy sobie go wyobrażacie. Dziękuję wam za wszystkie komentarze, i za wyświetlenia. 

Przepraszam za błędy. 

Zapraszam na aska. http://ask.fm/MiaVlad

Zapraszam do czytania i komentowania

I do następnego ;)

Mia