Odcinek czwarty: Wszyscy jesteśmy zwycięzcami

  (muzyka)
" Nie ma zbyt wiele cza­su, by być szczęśli­wym. Dni prze­mijają szyb­ko. Życie jest krótkie. W księdze naszej przyszłości wpi­suje­my marze­nia, a ja­kaś niewidzial­na ręka nam je przek­reśla. Nie ma­my wte­dy żad­ne­go wy­boru. Jeżeli nie jes­teśmy szczęśli­wi dziś, jak pot­ra­fimy być ni­mi jutro?" Phil Bosmans

   Ginny spędziła w swoim łóżku trzy dni. Hermiona ją wspierała i obiecała ją kryć tak długo jak długo będzie tego potrzebowała. Miała też nic nie wspominać Ronowi bo dobrze wiedziała, że skończyłoby się to wielką katastrofą. Po długim czasie spędzonym w samotności Gin zdecydowała się na powrót na zajęcia. Czuła, że w końcu była w stanie zmierzyć się z teraźniejszością. Wyszła z dormitorium z wysoko podniesioną głową i delikatnym uśmiechem na twarzy. "Będę silna. Jestem silna" - pomyślała. Im bardziej była pesymistycznie nastawiona do świata tym częściej słyszała destrukcyjne głosy, które niszczyły ją od środka. Musiała to zwalczyć.Towarzyszyła jej w tym Hermiona, która jako jej najlepsza przyjaciółka była z nią na dobre i złe. Ginny miała już spore zaległości w nauce dlatego wspólnie z Herm wybrały się do biblioteki. Dla Granger to była normalność ale Gin nigdy nie interesowały książki. Miała się uczyć a przeglądała coraz to nowe powieści o tematyce romantycznej.
- Ahh, chciałabym móc tak kochać. - westchnęła Ginny. - Tylko w książkach mężczyźni są tacy idealni...
- Niestety to fikcja literacka. Ron nigdy nie będzie przypominał Romea, a ja nigdy nie będę głupiutką Julią. - oświadczyła dumnie szatynka.
  Do biblioteki weszło kilka osób w ich wieku w tym Blaise Zabini, Draco Malfoy,  Cho Chang co było dużym zaskoczeniem i Pansy Parkinson.
- Ej, co z ślizgonami robi Cho? - zapytała szeptem Ginny.
- To nowa zdobycz Blaise'a. Całują i obmacują się na każdym kroku. - wyjaśniła.
- Cóż, myślałam, że ma lepszy gust. - skwitowała to ruda.
    Blaise'owi wystarczyło kilka sekund aby dostrzec rudąi. Od razu zauważył smutek malujący się w jej oczach. W ciągu tych kilku sekund zapomniał całkowicie o obecności Cho. Nie mógł tak po prostu podejść i zapytać jak się czuła. Kolacja była jednorazowym wyskokiem. Postanowił napisać krótki liścik i jej go podrzucić. Siedziała niedaleko od niego. Draco był bardzo zaskoczony zachowaniem swojego przyjaciela ale Pansy ani trochę. Wiedziała co się święciło. Dziewczyny po prostu wiedziały takie rzeczy.
  Ruda właśnie czytała tytuł kolejnej powieść, która miała zmienić jej postrzeganie facetów gdy na stoliku jej i Hermiony wylądowała niewielka karteczka. Dziewczyna uważnie jej się przyjrzała.
- Od kogo to? - zapytał Hermiona.
- Nie mam pojęcia, sprawdźmy. - odparła Gin i wzięła tajemniczy liścik do ręki. 
 
  Ruda, 
  Widzę, że już wróciłaś. Wyglądasz jak zwykle koszmarnie. W każdym razie zapraszam jutro do Pokoju  Wspólnego Ślizgonów na imprezę z okazji integracji wszystkich domów. 
z iście ślizgońskimi i diabolicznymi pozdrowieniami Blaise Zabini. 
PS wypadało zaprosić 

- Nie. - odparła stanowczo Ginny.
- Nie wierzę, że zapraszają wszystkich. Szlamy też? - prychnęła szatynka.
- Nie mów tak o sobie. Odpiszę mu coś iście wrednego żeby się odpieprzył

 Zabini, 
 Dziękuję za komplement, nie wiedziałam że aż tak za mną tęskniłeś i odliczałeś dni do mojego powrotu. Zaproszenie dość denne i niezbyt przekonujące ale dzięki. Nie przyjdę. 
z iście takimi samymi pozdrowieniami Ginny Weasley
PS wypadało odpisać

  Blaise parsknął śmiechem i tym samym został wyrzucony wraz ze swoimi przyjaciółmi z biblioteki. Nieznacznie mrugnął do Ginny dając do zrozumienia, że to jeszcze nie był koniec.
- Robimy jutro imprezę z okazji integracji wszystkich domów. Co znaczy, że zapraszamy wszystkich. Bez wyjątków. - oznajmił Blaise.
- Jutro? - zapytał Draco upewniając się jego przyjaciel przypadkiem nie zwariował.
- Mówię poważnie. Trzeba nagłośnić sprawę i załatwić alkohol. - odparł Blaise.
- Nie wierzę, że tak cię trafiło... - szepnął pod nosem Draco.
  Malfoy cieszył się na samą imprezę. Lubił alkohol  i taniec. Wtedy i tylko wtedy  mówił prawdę nie zastanawiając się niczym. Myślał, że jeśli Blaise spędzi czas z innymi dziewczynami to zapomni o rudej. Rozumiał go. Im bardziej kogoś chcesz znienawidzić tym bardziej zaczynasz go lubić. Chciał jego szczęścia ale obawiał, że skończy się to wszystko jednym wielkim nieszczęściem.

***

   Hermiona cały czas wahała się czy powiedzieć Ronowi o jej snach. W końcu uznała, że byłaby głupia gdyby mu o nich opowiedziała. Przecież to były tylko sny. W rzeczywistym życiu nawet nie rozmawiała zbyt często z Malfoy'em. Każda rozmowa z nim kojarzyła jej się z seksem. Nie potrafiła przestać o tym myśleć. Nawet teraz gdy leżała na trawie w jej ulubionym miejscu to rozmyślała właśnie o nim. Powinna myśleć o Ronie, ślubie i ich wspólnej przyszłości. Ostatnio rzadko widywała się z narzeczonym. Miał treningi, a później od razu kładł się spać. Musiała zorganizować dla niego niespodziankę, która przypomniałaby o ich wielkiej miłości. Bo przecież była wielka, prawda? Jej ulubione miejsce było tylko jej. Nikt o nim nie wiedział i nikomu o nim nie wspominała. Leżała na trawie i z zamkniętymi oczami przysłuchiwała się. Usłyszała kroki. 

- Granger, ostatnio chyba jesteśmy sobie po prostu przeznaczeni.

  Znała ten głos. Malfoy?!

 Obróciła się i rzecz jasna to był Draco Malfoy. Skąd wiedział o jej miejscu?!

- Co ty tu robisz?! - zawołała rozzłoszczona Granger. 

- Zamierzam usiąść obok ciebie. - jak powiedział tak zrobił. 

  Był blisko. Za blisko. 

- Skąd wiesz o tym miejscu? 

- Może kiedyś mi o nim wspominałaś, hm? 

- Nie przypominam sobie! - prychnęła Hermiona. - Jestem w szoku, że jesteś dla mnie w zaskakujący sposób miły. 

- No właśnie nie przypominasz sobie. - parsknął cicho pod nosem. - Ja jestem dobry, tylko krążą o mnie złe opinię, skarbie. 

- Po co tu przyszedłeś hę? 

- Przyszedłem pomyśleć ale spotkałem ciebie, a wiem, że czasami nie potrafisz się zamknąć więc nic z tego. - wyjaśnił. 

- Ty i myśleć w jednym zdaniu.... Niemożliwe! 

  Zaśmiał się cicho pod nosem. Zawsze  potrafiła go rozbawić nawet gdy zaciekle się ze sobą kłócili to poczucie humoru nigdy jej nie opuszczało. 

- Widzę, że żart ci się wyostrzył. Granger. - westchnął blondyn. - W każdym razie zapraszam cię jutro na imprezę integracyjną do naszego pokoju wspólnego. 

- Dzięki ale nie. - powiedziała szybko szatynka. 

- Dlaczego nie?

- Nie chodzę na imprezy. To nie dla mnie. Zresztą to dla osób, którzy są raczej wolni i mogą sobie jeszcze poszaleć. - oświadczyła 

- Przesadzasz. Poza tym skąd wiesz, że to akurat z Wieprzlejem się hajtniesz? - zapytał cicho. - Wszystko może się zmienić w ułamku sekundy. Ja o tym dobrze wiem. 

- Byłeś zaręczony?

- Nie, byłem po prostu zakochany. - wyznał Draco. - Nikomu o tym nie mów bo moja reputacja legnie w gruzach. W każdych razie przyjdź jeśli zmienisz zdasz. 

  Blondyn wstał i opuścił ją samą w jej miejscu. "Gdybyś wiedziała..." - westchnął w myślach. 

***

  Ruda siedziała w swoim dormitorium i się uczyła. Pierwszy raz postanowiła postawić na naukę, a nie na miłości i związki. Może dzięki temu uda jej się zapomnieć i w końcu zacząć żyć. Po prostu żyć i nie rozmyślać. Nagle usłyszała ciche pukanie do drzwi. Na początku myślała, że to były tylko jej zwidy. Pukanie nie ustawało więc w końcu zdecydowała się otworzyć te nieszczęsne drzwi. Gdy tylko go zobaczyła oniemiała. Był niesamowicie przystojny. Miał niebieskie oczy i ciemne włosy. Uśmiechał się do niej niezwykle seksownie. Tylko kim on tak właściwie był? 

- Kim jesteś? - zapytała Ginny. - I co tak właściwie tu robisz?

- Cześć, jestem Adam. Pewnie mnie nie kojarzysz i wcale ci się nie dziwię. W tym roku przeniosłem się do Hogwartu na siódmy rok. Należę do Krukonów. No a najważniejszą informacją jaką chcę ci przekazać jest to, że to ja jestem Panem XYZ. To ja przesyłałem ci róże i liściki. 

- To ty? W końcu los jest dla mnie łaskawy! Boże, dziękuję.

- Cieszę się, że się cieszysz. Myślałem, że się mną rozczarujesz. 

  Szeroko się do niej uśmiechał, a Ginny ciągle nie potrafiła uwierzyć w swoje szczęście.

- Dlaczego teraz się ujawniasz? - zapytała ruda. 

- Bo nie mam nic do stracenia, a przecież wiele mogę zyskać. - odparł cicho Adam. 

Jest szczęśliwa.

Coś się wydarzyło. 

Nie zwraca na nas uwagi. 

Obmyśla plan ucieczki i zupełnie nie potrafimy jej powstrzymać. 

Jej szalony tok myślenia osiągnął apogeum. 

Hm, co się mogło wydarzyć, coś się w niej zmieniło. 

Psychopatka znów wraca do gry... 

"Pamiętaj: naprawdę niczego nie daje pogrążanie się w marzeniach i zapominanie o życiu." ~ J.K.Rowling

 Nowy bohater, Adam. Przewiduję, że bardzo może namieszać. :)

***

Dobry Wieczór, 

jak wrażenie po rozdziale? 

Ja mam mieszane uczucia choć jestem zadowolona to wiem, że mogłabym jeszcze coś dopisać bo miałam coś mrocznego wstawić ale uznałam, ze to może poczekać. Rozdział lekki. Jest więcej Dramione ale i tak uważam, że wszyscy będą docierać się będę bardzo powoli. Więc takiej akcji typowej romantycznej póki co nie będzie. Choć kto wie, ja sama nie wiem co będzie w kolejnym rozdziale choć mam jakiś zarys. 

Przepraszam za błędy. :)

Zapraszam do czytania. 

PS http://aurora-creative.blogspot.com/ - zapraszam na bloga którego prowadzimy z koleżanką, nasze okładki z krótkimi opisami. :) 

Pozdrawiam, Mia